Diaconie

Diaconaat is samen te vatten in drie kernwoorden: Barmhartigheid, Gerechtigheid en Dienstbetoon en is een voluit Bijbelse zaak.

De letterlijke betekenis van diaconie is: het zich dienstbaar opstellen, hulp bieden aan allen die dit nodig hebben. Eeuwenlang werden de taken van de diaconie gevormd door de werken van barmhartigheid: ‘de hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen en de gevangenen bezoeken’. Werken die zijn gebaseerd op de woorden van Christus volgens het evangelie van Mattheus: 25:35-36 en vers 40:  

‘Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven; Ik had dorst en u hebt Mij tedrinken gegeven; Ik was een vreemdeling en u hebt Mij gastvrij onthaald. Ik was naakt en u hebt Mij gekleed; Ik ben ziek geweest en u hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en u bent bij Mij gekomen (...). Voorwaar ik zeg u: voor zover u ditvoor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan.‘  

Wij vinden het belangrijk om in onze diaconale roeping te laten uitkomen dat we Gods barmhartigheid kennen en uitdragen. Bewogen diaconaat kan een middel zijn om nietLgelovigen in aanraking te brengen met het verlossingswerk van de Heere Jezus Christus. Gerechtigheid wil zeggen dat de gemeente verantwoordelijkheid draagt voor heel de schepping, voor de politiek en de maatschappij. Bestrijden van onrecht, in het bijzonder voor diegene die geen helper hebben. Daarbij is de diaconale arbeid een taak van de gemeente. Het dienstbetoon, verbonden aan en gedragen vanuit het Evangelie, is kenmerkend voor een levende christelijke gemeente. In zo’n gemeente heeft men aandacht voor elkaar, heeft men belangstelling voor elkaars lief en leed en is men bewogen met het lot van de verre naaste in nood. In zo’n gemeente heeft men metterdaad veel voor elkaar en voor anderen over. De diakenen zijn geroepen de gemeente voor te gaan in deze opdracht, getuigenis en dienst.